Ne denebilir,ne yazılabilir diye düşündüm durdum da sanırım kelimelerin durduğu yer 10 Kasım... Özellikle son zamanlarda kıymetin daha çok anlaşılıyor. Daha çok özlüyoruz seni...
Keşke binbir emekle kurduğun güzel ülkemizi daha fazla koruyabilsek,kötü niyetlileri atabilsek başımızdan da bizi cennetten izlediğin de kemiklerini sızlatmasak... Ben kendi adıma çok özür dilerim. Ama söz veriyorum bugünler atlatılacak. Seni unutturamayacaklar. Bizler Cumhuriyet çocuklarıyız, her sabah karda kışta "NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE" cümlesiyle girdik derslerimize... Bizler Mustafa Kemal Atatürk'ü unutturmayacağız.
Aslında çok şey var yazılacak,ben minikliğim de babaannemi kaybettiğim de vefat eden yakınlarımın birgün geri geleceğini, "hayır aslında ben ölmedim,sizden saklandım. Şimdi tekrar sizinleyim." diyeceğini düşünürdüm hep... Mustafa Kemal Atatürk'te bunlardan biriydi. Keşke o saf temiz düşünce olgunlaşıp belli yerlere geldiğimde de kalsaydı... Keşke gerçekten onlar kara toprağın altında değil de biryerlerde saklanıyor olsalardı...
Herneyse bunu okuyupta canını sıktığım insanlar varsa çok özür dilerim. Sanırım biraz duygusallaştım şu sıralar.
Ama unutmayalım ki vefat edenler hep bizimle,hep kalplerimiz de yaşıyorlar ve sonsuzluk gerçekten sevdiklerimiz için var. Ben buna inanıyorum. Onlar hep varlar...
10 KASIM SONSUZLUKTUR... SENİN KALPLERDE Kİ SONSUZLUĞA GİRDİĞİN GÜNDÜR MUSTAFA KEMAL ATATÜRK...
Son olarak; bize bu güzel Cumhuriyet'i bıraktığın için teşekkürler... Ben bir Türk kadını olarak bir vasıf'a sahipsem,şuan şurda bile kendimi özgürce ifade edebiliyorsam senin sayende,senin kadına tanıdığın haklar,eşitlikler sayesinde,bunu biliyorum.
Dinlemenizi tavsiye ederim...
Hoşçakalın...
